Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu




18 Mayıs 2015 Pazartesi

Anne(lik) Sohbetleri : Damla ve Can

Damla'yı blogundan uzun zamandır tanıyordum, "keşke gerçek olsa" diyerek ne demek istediği üzerine uzun süre kafa yormuşluğum var :) Yazıları o kadar neşeli o kadar komik ki sanki karşımda benimle sohbet ediyor gibi geliyor-du. Ben de bu sohbeti buraya taşımaya karar verdim:


Damla Merhaba,
Öncelikle “damlanın plakları”ndan biraz bahsedebilir misin? Neler yapıyorsun bu plaklarla :)
Merhaba Esra’cım, plak sevgim çocukluk yıllarıma dayansa da son 4-5 yılda bu kadar su yüzüne çıktı diyebilirim. Sahafları geziyorum , antika pazarlarında antikacılarla ahbap oluyorum, deli pazarlıklar yaparak yeni plaklara sarılıyorum. Ayrı bir dünya onlar benim için. İflah olmaz bir mutluluk duyuyorum o plak cızırtısında ve beni yazmaya teşvik ediyor. Ve inanmayacaksın belki ama çoğunlukla dinlemeye kıyamıyorum. Çünkü dinledikçe eskiyen bir şey onlar , bebeklerim gibi bakıyorum her birine  :)
Benim gibi plakseverler vardır belki diye de blogumda her Cuma bir “Damlanın Plakları” bölümü yapıyorum.

Annelik maceran nasıl başladı?
Annelik maceram çok erken yaşta başladı. Can’ı kucağıma aldığımda 19 yaşındaydım ve etrafımdaki herkes yaptığım en büyük çılgınlık olduğunu düşünürken ben hayatta yaptığım en doğru şeyi kucağımda tutuyordum.

Doğum hikayeni anlatabilir misin?
Can planlı bir bebek olmasa da ben hamile olduğumu öğrendiğim andan beri iki şeyden emindim.
1    1) Bu bebek erkekti.
2    2) Ben bu bebeği sezaryen ile dünyaya getirecektim.
Bu kesin kararım sebebi ile doktorların beni ikna etmesi çok zordu. Zaten sonrasında istesem de sağlık sebebi ile normal doğum yapamayacağım belli oldu.
Doğuma az bir süre kala İstanbul’da yalnız başıma doğum yapmak istemediğimden annemlerin yanına Didim’e gittim. Doktor değişimi sebebi ile çok sıkıntılar yaşadım. Tam 41 hafta 3. gündeyken bir doktorun muayenehanesine ağlayarak salıp doğurt beni demişliğim vardır- ayrı bir hikayeye konu olabilir- . Neyse ki sağlıkla kavuştuk.

İlk günlerde zorlandın mı; yanında birileri var mıydı?
Annemlerin yanında 45 gün kaldım ve evime döndüm. İlk günler çok kolaydı , ev kalabalık bebek elden ele dolaşıyor vs.  Evimize döndüğümüzde de bu böyle devam etti. Can çok uslu , uykuyu seven , ağlamaya üşenen ve sürekli gülen bir bebekti :) Çok şanslıydım.

Can kocaman oldu artık :) Sence çocuklar büyüyünce işler biraz daha zorlaşıyor mu yoksa sadece şekil mi değiştiriyor? Sanırım artık uykusuz kalmıyorsundur :)
Can gerçekten kocaman oldu Esra. Aslında biz anne-oğul kocaman olduk. Can doğduğunda 19 yaşındayım demiştim ya hani , bizim ev her zaman bir panayır alanı bir şenlik meydanıydı. Hepimiz çocuktuk, Can büyürken bizi de büyüttü.
Evet, büyüdükçe işler çok daha zorlaşıyor. İlk önceleri yemek düzeni ,uyku düzeni, aşılar vs. Gibi dertler varken şimdilerde iyi bir birey yetiştirme çabasının yanında doğru okul , doğru arkadaşlar , doğru kararlar , doğru seçimler derken kafayı sıyırmamak elde değil. 

Uyku demişken… Sahi, uyku konusunda zorlanmış mıydın? (Uykusuzluk, Can’ı uyutma vb.)
Annesini ilk 6 ay 1 saat bile uyutmamış bir bebek olarak en korktuğum şeydi uykusuzluk!
Bu  konuda Can’a minnettarım. Gece 21:30 da yatırırdım ben Can’ı  sabah 06:20 de uyanırdı. Geceleri uykusunda beslerdik :)

İstanbul'da yaşayanlara bu soruyu sormadan geçemiyorum. Büyük şehirde yaşamak çocuk büyütmek açısından avantaj mı yoksa dezavantaj mı sence?
Büyük şehirde çocuk büyütmenin bir dezavantaj olduğunu asla düşünmüyorum. Sadece yeşile hasret çocuklar büyüttüğümüz için çok çok üzülüyorum hepsi bu.

Ek gıda-tuvalet-2 yaş krizleri hepsini yaşadın. Hangilerini daha çabuk atlattın, hangilerinde zorlandın?
Esra, burada yazdıklarım sebebi ile anneler benden nefret edebilirler ama ben fazlasıyla rahat bir anne olduğumdan sanırım çocuğum da çok rahat bir çocuktu.
Yemek konusunda iştahlı bir çocuğum vardı. Ne ek gıdaya geçişte ne de sonrasında hiç zorlanmadım. Bu yüzden pratik bilgiler de veremem. Sadece asla bir çocuğun peşinden elimde kaşıkla koşmadım ,koşmam. Siz annesi beslemediği için açlıktan ölen çocuk duydunuz mu?
Tuvalet konusu en korktuğum ve en zorlanacağımı düşündüğüm şeydi. Yaz aylarıydı Can’ı 2 ay anneannesi ve ninesinin yanına bırakmam gerekti. Can eve döndüğünde o büyük sorun hallolmuştu. Anneanneme minnettarım!!!
2 yaş krizleri < 10 yaş krizleri
Saçıma dokunma bozulacak ,  şunu giymem , bunu takacağım , o çantayı kullanmam, oraya gitmem , o arkadaşımdan nefret ediyorum, hayır o dündü bugün en sevdiğim o , okul neden var , tatile kaç gün kaldı , her şey neden bu kadar sıkıcı.... Uzar gider vallahi

Çocuk eğitimi konusunda faydalandığın kitaplar oldu mu yoksa annelik içgdüsü sence çocukları büyütmek için yeterli mi?
Kitaplar her alanda başvurduğum en büyük yardımcılarım olmasına rağmen çocuk yetiştirmek konusunda en güvenilir kaynaklar olmadığına inanıyorum. Annelik içgüdüsü , çevresel faktörler, diğer annelerin deneyimleri , doktorlar bana çok daha faydalı oldular.  Hala da oluyorlar.

Can ile beraber neler yapıyorsunuz, nasıl vakit geçiriyorsunuz?
Aslında bu soruyu “Can ile beraber neler yapmıyorsunuz” olarak değiştirsek cevap vermek çok daha kolay olacak.
Anne olduğumda yaşımın küçük olmasının tek dezavantajı etrafımdaki hiçbir arkadaşımın anne olmamış olması ve dolayısı ile Can’ın okula başlayana kadarki arkadaşlarının hep yetişkinler olmasıydı. Bu da ona bizimle yapabilecekleri konusunda sınır tanımamayı öğretti.  Hem iyi hem de kötü belki ama biz sosyal yaşantımızda bir tek gece hayatımıza Can’ı dahil etmiyoruz. Geri kalan tüm etkinliklerimizde Can da her zaman bizimledir.

Can ile ne kadar süre vakit geçirebildin tam bilmiyorum aslında ama kreş zamanı gelene kadar onunla beraber evde olmayı tercih eder miydin?
Çalışma hayatına dönmem gerektiğinden Can kreşe başladığında tam 19 aylıktı. Ve ben gece saat 22:00 den önce eve dönemiyordum , zor zamanlardı.
Çalışma hayatım normale döndüğü ilk gün akşamüstü eve geldiğimde Can’ın şok olmuş suratını ömrümce unutamam. O günden sonra hep düzenli saatleri olan işlerde çalışmaya çok ama çok özen gösterdim. 
Bir annenin hayatını çocuğuna adamasının yanlış olduğunu düşündüğüm kadar ,beraber geçirilecek zamanın kısıtlı olmasının da çok yanlış olduğunu düşünüyorum. Annelik kocaman bir denge tahtası değil de ne ki?

Sana da sormak istiyorum; ‘sence anne kime denir?’
Anne ; kayıtsız şartsız sevebilendir ve seveceği insanı doğurması gerekmez.

“Can olmadan yap(a)mam” dediğin neler var? (tatil, gezme, yeme, okuma vs.)
Can doğduğundan beri nereye gitsem ne yapsam o bana ayak bağı değil yol arkadaşı. Benim “Can olmadan yapmam listem “çok kabarıktır bu yüzden.
Ama onun gözünden bakarsan ilk aklıma gelen “asla”larından biri tiyatroya gidemem! Tiyatroyu çok sevdiği  için onsuz gittiğimde çok üzülüyor.

Siz çocuk kitaplarını da birlikte okumaya başladınız sanırım. (darısı bize) Evde “ilk kim okuyacak bu kitabı” yarışı oluyor mu? Bir de ne tür kitapları seviyorsunuz?
2 sene öncesine kadar okumalarında benim de ona yardımcı olmam gerektiğinden –yorulup sıkılmasın diye- itiraf ediyorum benim de okumaktan zevk alabileceğim kitaplar seçmeye özen gösteriyordum.
Şimdilerde kendi kitaplarını kendi seçiyor ve merak ettiklerimi ondan önce-sonra okuyorum. Bazı kitaplarını sevmiyorum ama yine okuma şevki solmasın diye tepki vermiyorum.
Her erkek çocuğu gibi macera kitapları tam bizim tarzımız :D


Can ileride nasıl biri olsun/olmasın istersin?
Sadece ve sadece vicdanlı biri olsun istiyorum. Bunun için çabalıyorum , umarım başarırım.

Anne adaylarına ve taze annelere neler tavsiye edersin?
Annelik bir meslek değil, çocuğunuz da sizin çevrenize sunmanız gereken bir proje değil. Rahat olun , mutlu olun ve en önemlisi kulaklarınızı ben dahil herkese kapatın :)

Katıldığın için çok teşekkürler.
Davetin ve soruların için çok teşekkür ederim Esra’cım. Cevaplarımdan da anlayabileceğin gibi ben pek örnek anne sınıfına girmiyorum, öyle bir sınıf var mı gerçi onu da bilmiyorum.
Bildiğim tek şey anne olmanın mutlak bir aşkı garantilediği.... 

Sevgili Damla, senin tavsiyene uymayarak bu sohbetten kendim için bir dolu not aldım. "Ben rahat olursam bebeğim de rahat olur" gibi :) "Mikemmel annelik" kavramına zaten hiçbir zaman inanmamıştım, "örnek anne"lik de bana göre değil, o yüzden bu sohbet inan çok hoşuma gitti. Ankarada olsaydınız, Can ile kitap sohbeti yapma şansımız olurdu. "Keşke gerçek olsa" belki de bu demektir, ne dersin :)
Tatlı oğlunu ve seni öperim...Maceralı kitapların ennn heyecanlı yerinde buluşmak üzere :)

17 yorum:

  1. Damla'yı blog yazmaya başladığım ilk günlerden beri tanırım ve bu matrak kadını severim:) Annesini de severim, oğlunu da severim:) Bence gayet örnek anne kendisi, ben yapım ve yetiştirilişim gereği biraz plan-program-kural insanıyım, doğumdan sonra böyle anneleri kendime örnek almaya biraz rahatlamaya çalışıyorum, bazen gösterdiğim gelişime hayret ediyorum, rahat anne=rahat çocuk olayı çok doğru. Çağan da böyle kitap kurdu olsa, tiyatroya gideceğimde paçamdan asılsa benden mutlusu olmazdı...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Damla cidden matrakbirhatun, ben de çok seviyorum kendisini. Bu sohbetten aklımda kalan en önemli şey benim de "rahat olmak gerektiği" oldu :)

      Sil
  2. Damla'yı bu kadar yakından tanımak ne kadar şahane oldu anlatamam ... Teşekkürler Esra. Daml'yı zaten çok seviyordum bloğundan ama anneliğine , doğallaığına bayıldım .
    Ve evet 'mikemmel anne' ne :) yok öyle bir şey .. Mikemmel insanda yok. Sevgi ile taşan anne var , oluruna bırakan , çocuğunu bir birey olduğunu unutmayıp onu boğmayan anne var :) Damla bir kez daha sevdim seni :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Boğmayan anne kısmına oldukçakatılıyorum.. Sevgili Serra, sen de iyi ki varsın. Mükemmel anne bence hiç olmadı zaten yeryüzünde, kendini okalıba sokmayaçalışıp mutsuz olanlarvar sanki sadece..

      Sil
  3. Damlanın bloğunu gezintiye çıkayım :) sevgileeerr
    http://loveandsmile.wordpress.com/

    YanıtlaSil
  4. Esra'cım , yuppiii yayınlamışsın :))
    Kitana ve Serra çok teşekkür ederim güzel yorumlarınız için. İyi ki varsınız.

    YanıtlaSil
  5. Harika bir sohbet olmuş, bayıldım ♥
    Damlacığım annelik üstüne enfes şeyler söylemiş.... Kendi alçakgönüllülük yapmış, doğaçlama anneliği en güzel uyarlayanlardan bence ;)
    Sevgilerleeee

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler, doğaçlama annelik güzel bir kavram cidden :)

      Sil
  6. Ne kadar harika anne varsa hepsini tanıyorum diyebilirim.
    İlk sıralardaki hatundur kendisi :)
    Hayran kaldım bir daha cesaretin içtenliğine :)
    Hep böyle olsun :)
    Sayesinde, sayenizde keşke gerçek olsa dediğim bir çok şey gerçekmiş onu gördüm ya daha ne diyeyim :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler, bu sohbetlerle ben de anne arkadaşlarımıdaha yakından tanıyorum, Damla cidden efsane oldu :)

      Sil
  7. Ne güzel, zevkle okudum .:)

    YanıtlaSil
  8. annelik tanımını seveyim senin Damla !
    Ah Damla !
    Canım Damla

    YanıtlaSil
  9. Damla harikasın,ben biraz geç okumuş olsamda bu tarzını çok seviyorum senin,umarım Denizde Can abisi gibi olur ileride,sahi bi gün buluşsak ya biz sizinle :)

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...